1- فوق لیسانس کیلویی چند: ..... چند روز قبل شاهد مصوبه‏ای بودیم از مجلس که شرط داوطلبی نمایندگی مجلس را داشتن مدرک فوق لیسانس قرار می‏داد. البته خوشبختانه این مصوبه از طرف شورای نگهبان رد شد اما واقعا دوستان در مجلس چرا به چنین نتیجه‏ای رسیده بودند؟ کیست که نداند آدمی که فوق لیسانس یا دکترا داشته باشد مثل یک چاه عمیق است. در یک زمینه کاملا محدود (مثلا خواص کششی بتون وقتی ملاتش پر از یه چیز خاصی باشه!) مطالعات وسیعی کرده اما معلوم نیست چقدر تجربه زندگی واقعی خارج از کلاس درس را داشته یا چقدر درباره مسایل عمومی جامعه مطالعه کرده است. البته آن بخشی از مصوبه مجلس که داشتن 5 سال سابقه مدیریت را الزامی می‏کرد بنظرم نگرش درستی داشت. چرا ما اینقدر جوزده مدرک هستیم؟ درست است که آدمهایی که بدنبال علم می‏روند چون چیزهایی می‏دانند که افراد کمی از آنها اطلاع دارند گاهی مورد احترام هستند اما نباید کسی باورش بشود که باید حاکمیت جامعه را هم بدست این آدمها سپرد. مدارک تحصیلات تکمیلی بدرد افرادی می‏خورد که قصد دارند کار آکادمیک و دانشگاهی انجام دهند یا محقق و پژوهشگر بشوند. اگر چه در جامعه ما افراد با استفاده عنوان دکتر و مهندس برای خود پایگاه اجتماعی درست می‏کنند و تلقی روشنفکری و فهمیده بودن درباره خود دارند که چه بسا صحیح نباشد.

2- نظریه بازی‏ها: ..... اخیرا نظریه بسیار جالبی تحت عنوان نظریه بازی‏ها مطرح شده تا بتواند هر نوع تعامل اجتماعی-اقتصادی را که تحت قوانین مشخصی صورت می‏گیرد مدلسازی کند. چیزی که در این نظریه بسیار مهم است اطلاعات است. اگر بازیگر الف بداند که بازیگر ب چه استراتژی اتخاذ کرده می‏تواند با پیش‏بینی رفتار طرف مقابل بهترین واکنش را داشته باشد. اما ربط این قضیه به بازی سیاسی ایران چیست؟ بازیگر الف (دولت) از زمانی که وارد بازی شده دائما مشاهده می‏کند که بازیگر ب (مخالفین دولت) مدام اتهام می‏زند، خبرسازی می‏کند و جنگ روانی راه می‏اندازد. دولت تصمیم می‏گیرد وارد کارزار رسانه‏ای نشود و تمام نیروی خود را برای اجرای طرح‏های نوینی که با خود آورده است بکار گیرد. در این اثنا بازیگر ب چنان در اتهام‏زنی جلو می‏رود که تو گویی کشور را با بحران مواجه می‏کند ..... دولت ناگهان می‏بیند که بازیگر ج و د هم با او مخالف شده‏اند اینجاست که رییس دولت به وزرایش دستور می‏دهد که راجع به اقدامات دولت اطلاع‏رسانی کنند. مشکل از کجا بود؟ اخیرا مبدعین تئوری بازی‏ها به نتایج جالبی رسیده‏اند. آنها فهمیده‏اند اگرچه اطلاعات منبع اصلی قدرت است اما تنها با حفظ اسرار نیست که می‏توان قدرت داشت. قدرت اطلاعات تنها وقتی بروز می‏یابد که آن را تا قسمتی افشا کرده باشید. این فرایند افشا همان روابط عمومی یا جنگ و جدال رسانه‏ای است. کسی که رسانه ندارد حتی اگر رییس جمهور هم باشد قدرتی ندارد و اگر احمدی نژاد واقعا قصد دارد اهداف مقدسی که برای آنها تلاش می‏کند را عملی سازد باید وارد کارزار رسانه‏ای بشود.

دولت ساعاتی قبل با صدور اطلاعیه‏ای با انتقاد نسبت به برخی سایت‏های خبری اینترنتی در بوجود آوردن فضای نامناسب، همگان را به گفتگوی برادرانه دعوت کرد. در این اطلاعیه با انتقاد از سایت‏هایی که در برخورد با دیگران رعایت تقوای الهی را نمی‏کنند همچنین تاسف بیشتری نسبت به عملکرد سایت‏های حامی دولت ابراز شده است. همچنین در انتها، این اطلاعیه حاوی تهدیدی درباره امکان دخالت نهادهای مسئول در صورت ادامه وضعیت فعلی است.

بنظر می‏رسد این اطلاعیه ناظر به موج انتقادات اخیر در محافل اصولگرا نسبت به عملکرد سایت بازتاب که نهایتا منجر به اتهامات مختلف نسبت به محسن رضایی شده است باشد. در روزهای اخیر برخی دوستان وبلاگ‏نویس به حملات شدیداللحنی به محسن رضایی پرداختند که در سایت رجانیوز بازتاب یافت. بنظر می‏رسد رییس جمهور بشدت نسبت به این اتهامات برآشفته است، بگونه‏ای که برای اولین بار مجبور به صدور اطلاعیه و ابراز برائت از اینگونه عملکردها شده است. متعاقب شکست حامیان دولت در انتخابات، ظرف چند روز گذشته حجم بی‏سابقه‏ای از انتقادات بسوی شاخه رسانه‏ای مخالفین دولت (بازتاب) بوجود آمد که بنظر خارج از کنترل می‏رسید. اکنون ما که خود را حامیان دولت می‏نامیم می‏بایست بدون لاپوشانی، پیام اطلاعیه اخیر دولت را درک کنیم و در عملکرد خود تجدید نظر نماییم.

انتخاباتی که گذشت محلی بود برای اعلام حضور یک طیف جدید سیاسی که از انشعاب در داخل طیف اصولگرا بوجود آمد. اکنون پس از شکست حامیان دولت در انتخابات شوراها، این طیف (که می‏توان آن را راست جدید (مدرن) نامید) کمتر از قبل زیر نفوذ گفتمان اصولگرایی رییس جمهور قرار دارد و می‏تواند ویژگی‏های خاص خود را بهتر آشکار کند. راست جدید در حوزه گفتمانی از علم‏گرایی دفاع می‏کند در حالی که سال‏هاست روشن شده است زیر نقاب علم‏گرایی چیزی جز ایدئولوژی غربگرایی وجود ندارد. زمانی بود که علم یک ملاک و عیار مطلق برای سنجش همه چیز (در حوزه علوم تجربی، اقتصاد و حتی سیاست) شناخته می‏شد ولی امروزه برای خود فلاسفه غربی نیز اثبات شده است که علم کنونی غلام سرمایه‏داری است و لزوما حامل حقیقت نیست. در کشورهای غیر غربی علم‏گرایی و مستند کردن تصمیمات به تئوری‏های علمی همواره نقابی بوده است برای تقلید از غرب زیر پوشش بکار بردن نظریه‏های علمی غربی. این در حالی است که جریان اصولگرا در این زمینه معتقد به تولید علم بومی و نهضت نرم‏افزاری است و براحتی تسلیم مشهورات علمی زمانه خود نمی‏گردد.

در عرصه سیاست خارجی، راست جدید معتقد به تنش زدایی است و از این نظر دنباله‏رو دولت‏های سازندگی و اصلاحات می‏باشد. این در حالی است که سیاست تنش زدایی در زمان خود به نتایجی معکوس رسید، در دولت هاشمی منجر به پرونده سازی میکونوس و در دوره خاتمی منجر به قرارداد هسته‏ای ننگین پاریس گردید. آنچه مایه تعجب است اینکه راست جدید دقیقا در زمانی که غرب بشدت برای حمله سیاسی-اقتصادی-نظامی به ایران دندان تیز کرده است به سیاستی روی آورده است که چیزی جز ابراز ضعف مفرط نیست. اگر در زمان خاتمی بدلیل لبخند‏های غرب به دولت غربزده ایران و حاکمیت نسبی آرامش بین‏المللی، سیاست تنش زدایی موجه جلوه می‏کرد در زمان کنونی که دوره نزاع فراگیر با غرب است چنین سیاستی از پیش شکست خورده خواهد بود.

در عرصه داخلی، راست جدید معتقد به سیاست اشداء با اصولگرایان و رحماء با اصلاح‏طلبان و کارگزاران است. در شرایطی که رییس جمهور بشدت با ساختار بسته دانشگاه آزاد درگیر شده بود این طیف با صدور نامه‏ای بی‏سابقه خطاب به رهبری از زحمات جاسبی رییس دانشگاه آزاد تقدیر کرد. درست در زمانی که طرح دو فوریتی برای واکنش نسبت به قطعنامه شورای امنیت در دست بررسی است آنها یک طرح دو فوریتی دیگر برای بازگرداندن ساعت کاری بانکها به یک ساعت زودتر در تقابل با دولت ارائه می‏دهند. البته این بخش از هویت راست جدید درست از ابتدای روی کار آمدن دولت جدید در قالب نطق‏های آتشین و در بررسی صلاحیت وزرا آشکار بوده است و به هیچ وجه تازگی ندارد. با در نظر گرفتن تابلوی فوق می‏بینیم که راست جدید ادامه کارگزاران سازندگی، راست قدیم و اصلاح‏طلبان فعلی است و تنها تفاوتش با آنها در این است که هنوز بطور کامل تکلیف خود را با اصولگرایی انقلابی یکسره نکرده است. این جریان اکنون که نام اصولگرایی برایش اعتباری می‏آورد از آن استفاده می‏کند اما بزودی با اشاره پدرخوانده‏ها تعارف را در این زمینه نیز کنار خواهد گذاشت. اگر جریان اصولگرا دارای اصولی روشن و مشخص و بشدت پایبند به آنهاست، هویت راست جدید چیزی جز نداشتن اصول نیست و به همین علت در هر حوزه‏ای تسلیم نظریات غالب غربی است. بنابراین نام «غربزده‏های نو» برای آنها سزاوارتر است.

بازار اینترنت کشور در چند سال گذشته با ورود کارت‏های اینترنت گسترش قابل توجهی یافته است، اما بنظر می‏رسد دستگاه اداری کشور هنوز خود را با وضعیت جدید تطبیق نداده است. اخیرا چاپ کارت‏های تقلبی که بدون نظارت هیچ ارگان دولتی در دکه‏ها و مغازه‏ها توزیع می‏شود باعث سلب اعتماد مردم شده است. وجود ناامنی اقتصادی در بازار اینترنت کشور که نتیجه نبود نظارت کافی است آثار سوءی بر این بازار خواهد داشت. مردم برای اجتناب از کارت‏های تقلبی یا بی‏کیفیت مجبور می‏شوند بسمت خرید کارت‏های گرانتر بروند. در نتیجه قیمتها گرایش به افزایش خواهد یافت. مساله اصلی عدم اطمینان از میزان کیفیت کارت است. در این راستا لازم است دولت نهادی برای نظارت بر کیفیت ارتباط اینترنتی ارائه شده از طرف شرکتهای مختلف تاسیس کند تا اولا میزان کیفیت خدمات روی هر کارت درج شود و ثانیا اطمینان در خصوص تقلبی نبودن کارت‏های اینترنتی بوجود بیاید. همچنین یکی از موانع مهم کندی رشد بخش اینترنتی کشور این است که وابسته کردن کسب و کارها به اینترنت منوط به وجود اطمینان در مورد کیفیت خدمات ارتباطی است و اگر نهادی نظارتی و بیمه کیفیت در این زمینه وجود نداشته باشد طبعا افراد ترجیح خواهند داد در تاریکی قدم برندارند.

پانوشت: دقت کنید کارت اینترنت بنام «آزمون» تقلبی است.